Kliknij tutaj --> 🌒 terapia poznawczo behawioralna na czym polega

Terapia poznawczo-behawioralna (z ang. Cognitive Behavioral Therapy - CBT) opiera się na założeniu, że to, w jaki sposób postrzegamy daną sytuację, jakie nadajemy jej znaczenie, ma wpływ na nasze samopoczucie, nasze emocje. Jest rodzajem rozmowy o tym, jak postrzegasz siebie, innych i świat, oraz w jaki sposób Twoje postrzeganie Terapia polega na pogłębianiu świadomości własnych trudności i zrozumieniu ich przyczyn. Ważne jest oddzielenie aktualnych spraw, emocji i potrzeb od tych, które osoby DDA wyniosły ze swojej rodziny. Jej zadaniem jest przebudowanie destrukcyjnych, sztywnych, nierealistycznych, negatywnych, schematów dotyczących siebie i innych, na Spotkanie z psychologiem lub psychoterapeutą mające na celu omówienie konkretnego problemu, trudności. Dotyczy działań psychoedukacyjnych. Czas trwania: Od jedngo do trzech spotkań, w zależności od istniejącej potrzeby ze strony klienta. czytaj więcej . TERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA. Czym jest terapia poznawczo – behawioralna (CBT) Zaburzenia rozwijające się w wyniku doświadczenia zdarzenia traumatycznego, tj. wojna, gwałt, powódź, należą do grupy zaburzeń lękowych. Jedną ze stosowanych metod ich leczenia jest terapia poznawczo-behawioralna. Na czym polega i w jaki sposób wykorzystuje się ją w przypadku tego zaburzenia? Istotnym założeniem wykorzystywanym w terapii ofiar zdarzeń traumatycznych jest Wokół poszczególnych nurtów psychoterapii wciąż krąży wiele niedopowiedzeń. W tym tekście rozprawiamy się z mitami na temat psychoterapii poznawczo-behawioralnej, a także wskazujemy, dla kogo ten nurt może być optymalnym wyborem. Autorką artykułu jest Agnieszka Olchowik, certyfikowana terapeutka CBT. Facebook Instagram Zaczynając mówić o nurcie poznawczo-behawioralnym (CBT Site De Rencontre Algerien En Ligne. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna? 3 lata temu zostałam zgwałcona przez dwoch chłopaków. Mam rozpoznane ptsd, chodzę do psychoterapetki która pracuje w terapi poznawczo-behawioralnej. Czy będę musiała opowiedzieć o tym zdarzeniu??? strasznie sie tego boję, słyszałam że bez przepracowania tej traumy nie naucze sie zyc normalnie Nie ufam nikomu, ciezko mi rozmawiac o traumie, aby nie myslec o koszmarach nocnych zasypiam ze słuchawkami na uszach i muzyką...błagam pomózcie mi KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu Jak radzić sobie z kryzysem? Witam Panią. Obawy związane z powracaniem do tamtego wydarzenia są oczywiste. Nic dziwnego, że się Pani obawia. Polecam rozmowę z psychoterapeutką. Ma Pani prawo pytać o wszystko co dotyczy Pani leczenia. Dzięki temu Pani lęk będzie mniejszy. Proszę zapytać o protokół, metodę, którą w leczeniu objawów PTSD będzie stosowała psychoterapeutka. Proszę pamiętać, że terapia prowadzona przez specjalistę powinna cechować się bezpieczeństwem, które daje Pani możliwość wpływu i kontroli na to co się z Panią dzieje. Pozdrawiam Panią 0 Niezaleznie od nurtu terapii dobrze jest otworzyć się i przepracować traumę. Oczywiście zrobi to Pani, gdy poczuje sie Pani gotowa, zbuduje relację i zaufanie do terapeuty. Psycholog nie tylko wesprze, ale także pomoże poradzić sobie z trauma i wiażącymi się z nią odczuciami i objawami. Pomoże Pani przejść przez to w sposób najbardziej dogodny i łagodny jak to możliwe. Zachęcam do zaangażowanej pracy i budowania relacji w tempie dla Pani właściwym, by czuła się Pani bezpiecznie. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Terapia dialektyczno-behawioralna przy BDP – odpowiada Mgr Barbara Owczarska Czy lek Asertin jest skuteczny w leczeniu traumy? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Jak wygląda terapia poznawczo-behawioralna? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Silny uraz psychiczny w dzieciństwie a możliwość traumy po latach – odpowiada Mgr Maja Suwalska-Wąsiewicz Czym się różni terapia poznawczo-behawioralna od terapii psychodynamicznej? – odpowiada Mgr Mateusz Łukasik Jak wygląda psychoterapia w zespole stresu pourazowego? – odpowiada Mgr Daniel Lipka Czym jest aktywowanie pamięci traumy? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak Jak pomóc partnerce pokonać traumę po gwałcie? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza Przebyty zespół stresu pourazowego – odpowiada Mgr Damian Bobak Zespół stresu pourazowego u 27-letniej kobiety – odpowiada Mgr Patrycja Stajer artykuły Psychoterapia poznawczo-behawioralna polecana jest szczególnie osobom borykającym się z lękami, zaburzeniami osobowości czy depresją, ponieważ pobudza do aktywności pacjentów. Dla kogo jest szczególnie polecana? Jakie są podstawowe korzyści z jej przeprowadzania? Na czym dokładnie polega pychoterapia? Poznaj główne techniki CBT i dowiedz się, jakie są ich zalety. Czym jest terapia behawioralno-poznawcza? Zalety Terapeuta poznawczo-behawioralny bazuje na konkretnym, zorientowanym na cel typie psychoterapii. Posiada ona zrozumiałą strukturę, określony czas trwania oraz procedurę. Opiera się na ćwiczeniach, zadaniach i edukacji. Inaczej niż na szczerej, otwartej i intymnej rozmowie. Terapia ta jest krótkoterminowa. Warto wiedzieć, że jest wyjątkowo skuteczna, co potwierdzają badania kliniczne. Podstawą jest rozwój samoświadomości pacjenta. W ten sposób może samodzielnie kontrolować swoje zachowania. Terapia poznawczo-behawioralna umożliwia zapobieganie nawrotów i zaburzeń. Wpływa to na jakość życia pacjenta, który jest zmotywowany do działania i ma wyższą samoocenę. Komu jest polecana terapia behawioralno-poznawcza? Do leczenia depresji i lęków stosuje się terapię poznawczo-behawioralną. Jest wykorzystywana w psychoterapii do leczenia: fobii napadowych lęków nerwic depresji bulimii zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych stresu pourazowego schizofrenii Sprawdza się także u osób, które zmagają się z poporodową depresją. Może być także sposobem radzenia sobie ze stresem. Nierzadko przeprowadza się ją wśród więźniów. Psychoterapię poznawczo-behawioralną stosuje się przy poważniejszych chorobach psychicznych na przykład schizofrenii. Psychoterapia może być indywidualna, grupowa lub małżeńska. Jak wygląda terapia indywidualna? Terapia behawioralno-poznawcza polega na 1-2 tygodniowych spotkaniach z terapeutą. Sesje trwają od 30 minut do godziny. Podczas początkowych sesji terapeuta może sprawdzić, czy rodzaj terapii jest dobrze dobrany do pacjenta. W trakcie psychoterapii terapeuta zadaje pytania o przyszłość, co wpływa na teraźniejszość i zrozumienie aktualnego na przykład problemu. Pacjent na każdym etapie wybiera to, na czym chce się koncentrować. Dlatego też na początku każdego spotkania ustala się temat. W trakcie terapii behawioralno-poznawczej rozkłada się na czynniki pierwsze problemy. Dobrym rozwiązaniem jest prowadzenie dziennika, co pozwoli na śledzenie myśli i uczuć oraz działań i odczuć fizycznych. W trakcie sesji można wówczas je przeanalizować. Przy tym ustala się, czy są na przykład irracjonalne bądź niepożądane. Pozwala to zrozumieć, jaki wpływ mają na siebie oraz na pacjenta. Myśli i działania, które nie są pożądane, należy zmienić. W przypadku, jeśli zadania nie odniosły skutku, terapeuta może wymyśleć inne opcje. Co więcej, tempo i zakres zajęć zależy od pacjenta. Do korzyści z tego typu terapii zalicza się samodzielne ćwiczenie poza sesją. Techniki CBT Psychoterapia poznawczo-behawioralna korzysta z różnych technik pracy z pacjentem, takich jak: dialog sokratejski – zadawanie przez psychoterapeutę pytań, które pozwalają odnaleźć błędy lub fałsz w toku rozumowania zapisywanie myśli – spisywanie myśli i ich analiza, pozwalająca na identyfikację błędów oraz zniekształceń w toku rozumowania zadania – weryfikacja przekonań i umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach ekspozycja – niwelowanie zaburzeń lękowych w formie ekspozycji na nie na przykład zamknięcia w pomieszczeniu. W ten sposób oswaja się lęk poznawcze przeformułowanie – zmiana przekonań na nowe Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Polecane firmy Przeczytaj także Terapia poznawczo-behawioralna to jedna z najbardziej skutecznych i najlepiej zbadanych metod postępowania terapeutycznego. Wykorzystuje się ją głównie w leczeniu zaburzeń psychicznych o podłożu depresyjnym lub lękowym. Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna i w czym tkwi jej skuteczność? Spis treściTerapia poznawczo-behawioralna – dla kogo?Przebieg terapii poznawczo-behawioralnejTerapia poznawczo-behawioralna – technikiZalety terapii poznawczo-behawioralnej Terapia poznawczo-behawioralna została opracowana w latach 60. XX wieku przez amerykańskiego psychiatrę Aarona Becka. Głównym założeniem tej formy leczenia terapeutycznego jest przekonanie, że myśli, emocje i zachowania człowieka wzajemnie na siebie wpływają, tworząc wzorce zachowań, które nie zawsze są właściwe. Człowiek doświadczając życia, pod wpływem emocji utrwala pewne konkretne zachowania w poszczególnych sytuacjach. Czasem kopiuje zachowania innych, przekładając je na własne życie. Reaguje na różne zjawiska i sytuacje tak, jak się do tego przyzwyczaił, często nie zdając sobie sprawy z tego, że rani tym innych lub przysparza obie kłopotów. Jeśli np. jest pesymistą, to wszystko będzie już widział w czarnych barwach. Ludzie utrwalają swoje zachowania i postrzeganie świata poprzez doświadczanie, więc trudno im potem wyjść poza te ustanowione wewnętrznie ramy. Terapia jest potrzebna wtedy, gdy utrwalone zachowania czy przekonania nie są obiektywne i bywają niewłaściwe. Problem z zaburzeniem postrzegania świata staje się przedmiotem leczenia terapeutycznego. Psychoterapia poznawczo-behawioralna pozwala wykryć te zniekształcone interpretacje rzeczywistości i zastąpić je właściwymi. Depresja - choroba śmiertelna Terapia poznawczo-behawioralna – dla kogo? Terapia poznawczo-behawioralna najlepiej sprawdza się w leczeniu zaburzeń bazujących na lęku i depresji. To terapia bardzo skuteczna i dlatego najczęściej wykorzystywana jest w wyprowadzaniu chorych z fobii, lęków napadowych, nerwic, depresji, bulimii, zaburzeń kompulsywno-obsesyjnych, schizofrenii i stresu pourazowego. Ten rodzaj terapii dobrze sprawdza się również w leczeniu depresji poporodowej lub jako technika radzenia sobie ze stresem. Bywa wykorzystywana także w resocjalizacji więźniów. Psychoterapia to najczęściej stosowana metoda leczenia zaburzeń psychicznych. Może być jedyną formą pracy nad psychiką pacjenta albo stanowić uzupełnienie leczenia farmakologicznego. Cechą wszystkich rodzajów psychoterapii jest osobisty kontakt lekarza z pacjentem. W psychoterapii stosuje się różne podejścia psychoanalizę, terapię humanistyczno-egzystencjalną, systemową czy podejście poznawczo-behawioralne. Terapia poznawczo-behawioralna uważana jest za jedną z najlepiej zbadanych klinicznie terapii. Jej skuteczność została udowodniona wieloma badaniami, dlatego lekarze często korzystają z tej właśnie sprawdzonej metody psychoterapii. Przebieg terapii poznawczo-behawioralnej Terapia poznawczo-behawioralna koncentruje się na bieżących problemach, najważniejsze jest to, co jest tu i teraz. W leczeniu najczęściej nie rozpamiętuje się przeszłości, choć są wyjątkowe sytuacje, gdy jest to nieuniknione. Psychoterapia poznawczo-behawioralna należy do terapii krótkoterminowych. Czas trwania terapii to około dwudziestu sesji odbywanych raz lub dwa razy w tygodniu. Sama sesja nie trwa zwykle więcej niż jedną godzinę. Jednym z najistotniejszych elementów udanej terapii jest współpraca terapeuty z pacjentem. Dzięki terapii poznawczo-behawioralnej możliwe jest rozłożenie na czynniki pierwsze sytuacji, która daje efekt w postaci zniekształconego postrzegania. W tym procesie należy wyróżnić: bodziec, czyli konkretną sytuację, która wywołuje działanie pacjenta, specyficzny sposób myślenia pacjenta w danej sytuacji, uczucia i odczucia fizyczne, które są następstwem specyficznego myślenia, zachowanie (działanie), które w efekcie reprezentuje pacjent. W terapii poznawczo-behawioralnej lekarz stara się odnaleźć powiązanie między myślami, emocjami i działaniem pacjenta. Musi więc przeanalizować trudne sytuacje i odnaleźć myśli, które spowodowały błędną interpretację rzeczywistości. Jednocześnie musi uzmysłowić pacjentowi, jak nieracjonalne były reakcje, które wcześniej prezentował i dać mu nadzieję, że może zmienić postrzeganie świata. Odnalezienie bodźca odpowiadającego za nieprawidłową reakcję określa się częścią poznawczą terapii. Behawioralna strona terapii to eksperymenty, które mają nauczyć pacjenta nowych reakcji i zachowania, bez bagażu w postaci emocjonalnych obciążeń. Testowanie nowych sytuacji pozwala na zmianę zachowania, wypracowania nawyków, nauczenia całkiem nowych reakcji na bodźce. Terapia poznawczo-behawioralna – techniki Terapia ta wykorzystuje wiele technik behawioralnych i poznawczych. Jedną z nich jest tzw. dialog sokratejski. Nazwa pochodzi od formy- technika ta oznacza bowiem zadawanie pytań pacjentowi przez terapeutę. Odbywa się to w taki sposób, by to sam pacjent odkrył źródło swoich przekonań i tendencji. Rolą lekarza jest pytanie, wysłuchiwanie odpowiedzi pacjenta i zwracanie uwagi na pojawiające się w jego wypowiedziach sprzeczności, ale w taki sposób, by pacjent ostatecznie sam doszedł do nowych wniosków i rozwiązań. Jak to bywa w dialogu sokratejskim, w rozmowie tej terapeuta stosuje wiele pomocnych technik takich jak: paradoks, przesadę, sondowanie itd. Elementy te, dzięki odpowiedniemu zastosowaniu, skutecznie wpływają na zmiany w myśleniu pacjenta. Poza dialogiem sokratejskim lekarz może stosować również inne metody wywierania wpływu np. przenoszenie uwagi czy rozpraszanie. W procesie terapii lekarz odwołuje się także do treningu zaszczepiania stresu. Wszystko po to, by wyrobić w pacjencie nawyk odpowiedniego reagowania w obliczu stresujących sytuacji. Efektem terapii poznawczo-behawioralnej jest nie tylko zmiana zachowania, ale też uświadomienie pacjenta w konsekwencjach wprowadzenia tej zmiany. Wszystko po to, by wyrobił w sobie nowe nawyki i reakcje. Pacjent powinien umieć odpowiednio reagować na negatywne myśli, jeśli się takie pojawią. Sukcesem terapii jest wypracowanie u osoby z zaburzeniami odpowiednich reakcji na te bodźce, które wcześniej spotykały się z błędną interpretacją. Prawdziwym sprawdzianem nowych umiejętności jest urzeczywistnienie ich w normalnie toczącym się życiu, poza gabinetem psychoterapeuty. Zalety terapii poznawczo-behawioralnej Za psychoterapią poznawczo-behawioralną przemawia przede wszystkim jej wysoka skuteczność, wielokrotnie już potwierdzona badaniami klinicznymi. Atutem tej formy leczenia jest rozwój samoświadomości pacjenta, który po terapii uzyskuje samokontrolę nad swoimi zachowaniami. Ten potencjał zostaje w pacjencie na dłużej, także po zakończeniu terapii i pozwala mu zapobiegać nawrotom jego zaburzeń. Wartością dodaną terapii jest polepszenie jakości życia chorego. Zyskuje on motywację do działania i wyższą samoocenę. Absolwent kierunku lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Wielbiciel polskiego morza (najchętniej przechadzający się jego brzegiem ze słuchawkami w uszach), kotów oraz książek. W pracy z pacjentami skupiający się na tym, aby przede wszystkim zawsze ich wysłuchać i poświęcić im tyle czasu, ile potrzebują. data publikacji: 06:21, data aktualizacji: 07:04 ten tekst przeczytasz w 3 minuty Przy wielu zaburzeniach i chorobach psychicznych wykorzystywana jest terapia behawioralna, a dokładnie terapia poznawczo-behawioralna. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to jedna z najbardziej skutecznych i najlepiej zbadanych w historii psychiatrii. Została opracowana przez amerykańskiego psychiatrę Aarona Becka w XX wieku. SeventyFour / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Terapia behawioralna – opis Terapia behawioralna – wskazania Terapia behawioralna – przebieg Terapia behawioralna – opis Ten rodzaj terapii oparty jest na zasadzie behawioryzmu, czyli wpływu otoczenia, bodźców i doświadczeń na postępowanie, zachowanie i myślenie człowieka. Założeniem terapii behawioralnej jest przekonanie, według którego zaburzenia funkcjonowania wynikają z wyuczonych reakcji na bodźce. To właśnie na tych reakcjach, ich ukierunkowaniu i poznaniu koncentruje się terapia. W terapii behawioralnej najważniejsze jest tak zwane "tu i teraz" oraz czas przyszły. Nie koncentruje się ona na badaniu podświadomych procesów psychicznych i dawnych traum, a uczy modyfikowania wyuczonych zachowań tak, by pozbyć się neurotycznych zachowań, negatywnych reakcji na określone bodźce, zaburzeń postrzegania świata lub samych siebie. Terapia behawioralna może być stosowana jako część procesu leczenia pacjenta, wraz z lekami lub osobno, jako jedyna forma pracy z pacjentem. Terapia behawioralna – wskazania Terapia behawioralna stosowana jest w przypadku zaburzeń lękowych i depresji. Terapia behawioralna zalecana jest w przypadku różnego rodzaju fobii – na przykład arachnofobii (lęku przed pająkami), zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń lękowych, schizofrenii, stresu pourazowego (PTSD). Ten rodzaj terapii ma zastosowanie również w resocjalizacji więźniów lub młodzieży przebywającej w ośrodkach resocjalizacyjnych, a także w leczeniu zaburzeń odżywiania: anoreksji i bulimii, w przypadku których chory ma zaburzony obraz własnego ciała. Terapia behawioralna stosowana jest także w przypadku wystąpienia depresji poporodowej. Terapia behawioralna – przebieg Terapia poznawczo-behawioralna to terapia krótkoterminowa. Czas trwania terapii behawioralnej to zwykle od 6 tygodni do pół roku, podczas gdy inne rodzaje leczenia, na przykład terapia psychodynamiczna, mogą trwać nawet kilka lat. Sesje terapeutyczne w przebiegu terapii behawioralnej odbywają się zwykle dwa razy w tygodniu, trwają około 30-60 minut i obejmują cztery podstawowe czynniki. Najpierw nazywany jest problem, nad którym pacjent potrzebuje pracować. Następnie określany jest sposób myślenia pacjenta w zetknięciu z daną sytuacją. Nazywane są emocje, uczucia i skojarzenia wywołane bodźcem lub sytuacją, w której pacjent reaguje w określony sposób. Te czynniki składają się na ostateczny sposób działania pacjenta w reakcji na dany bodziec. Ta właśnie reakcja bywa problematyczna i może utrudniać życie i funkcjonowanie pacjenta. Na przykład przy zaburzeniu odżywiania, jakim jest bulimia, pacjent ma zaburzone postrzeganie własnego ciała oraz ataki napadowego jedzenia, po czym często wymiotowania. Ta reakcja bywa sposobem odreagowywania bodźców takich jak sytuacje stresowe, problemy osobiste, problem z akceptacją własnego ciała. W tym przypadku terapia poznawczo-behawioralna pozwala na przeanalizowanie powiązań między emocjami a działaniami pacjenta, uświadomienie sposobu myślenia i w związku z tym ułatwienia kontroli nad powtarzaniem zachowań destrukcyjnych, lub w innych wypadkach na przykład ataków paniki. W terapii behawioralnej stosowana jest metoda tak zwanego dialogu sokratejskiego, która polega na zadawaniu pacjentowi pytań w taki sposób, by pacjent sam dotarł do wniosków na temat swoich tendencji i zachowań. Wadą terapii behawioralnej jest to, że nie koncentruje się ona na przyczynie powstawania lęków, pozwala je jedynie kontrolować, z tego powodu w wielu przypadkach powinna być jedynie składową całej terapii pacjenta, nie zaś jedynym rozwiązaniem jego problemów. Terapia behawioralna ma za zadanie wypracować u pacjenta samoświadomość i samokontrolę zachowań, która pozwoli uniknąć negatywnych i utrudniających życie zachowań związanych z zaburzeniami, zapobiegać nawrotom zaburzeń i dzięki temu znacznie poprawić jakość życia pacjenta. terapia behawioralna zaburzenia lękowe depresja depresja poporodowa PTSD bulimia anoreksja schizofrenia fobie psychiatria terapie krótkoterminowe terapia poznawczo-behawioralna Aaron Beck O uzależnieniach behawioralnych Do grupy uzależnień behawioralnych zaliczają się rozbudowane i różnorodne objawy związane z częstym i powtarzalnym wykonywaniem tych samych czynności lub całych... Psychoterapia poznawczo-behawioralna - jak przebiega? Ćwiczenia i skuteczność Psychoterapia poznawczo-behawioralna należy do najbardziej sprawdzonych metod psychoterapii. Pacjent podczas sesji terapeutycznej poznaje swoje utrwalone... Marlena Kostyńska Jak mądrze pomagać uchodźcom z Ukrainy? Psycholog: człowieka w kryzysie można porównać do papierowej chusteczki Wybuch wojny, bez względu na to, jak byśmy się do niego przygotowywali, zawsze stanowi olbrzymi szok. Doświadczają go teraz Ukraińcy, a nawet, choć w zdecydowanie... Monika Zieleniewska Bigoreksja - definicja, przyczyny, objawy, leczenie W dzisiejszym świecie bardzo łatwo wpaść w pułapkę obsesji na punkcie wyglądu. Piękni ludzie są wszędzie: na billboardach, w telewizji, w reklamach, w... Lęk wysokości - objawy. Jak radzić sobie z lękiem wysokości? Lęk wysokości, inaczej zwany akrofobią, to obawa przed przebywaniem na dużej wysokości i spadnięciem. Dotyczy on tylko rzeczywistego przebywania wiele metrów nad... Czym są zaburzenia obsesyjno-kompulsywne? Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, inaczej zwane nerwicą natręctw czy OCD, czyli z języka angielskiego obssessive-compulsive disorder, to zaburzenie psychiczne,... Antybiotyk pomoże osobom z zespołem stresu pourazowego Doksycyklina to jeden z częściej przepisywanych antybiotyków. Pomaga w walce z trądzikiem, zwalcza zakażenia górnych dróg oddechowych, układu moczowego oraz... PAP Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to jedna z metod psychoterapii, którą wykorzystuje się do leczenia zaburzeń psychicznych. Uważana jest za najskuteczniejszą metodę, która działa w przypadku depresji i chorób o podłożu lękowym. Czym jest terapia poznawczo-behawioralna? Terapię poznawczo-behawioralną w latach 60. XX wieku wymyślił amerykański psychiatra Aaron Beck do leczenia depresji. Okazało się jednak, że można ją wykorzystać również do leczenia innych zaburzeń depresyjnych i że przynosi ona niespodziewane efekty. Czytaj też:Jak znaleźć najlepszego terapeutę dla siebie? Poznaj rady ekspertów od zdrowia psychicznego Na czym polega terapia CBT? Podstawowe założenie terapii polega na tym, że człowiek tworzy pewne wzorce reakcji za pomocą swoich myśli, emocji i działań. Wszystkie te czynniki oddziałują na siebie, tworząc pewien schemat postępowania. W trakcie swojej drogi życiowej człowiek powtarza zakodowane w sobie zachowania, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. To może prowadzić do wielu problemów, z relacjami międzyludzkimi. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala pacjentom uświadomić sobie te zachowania i wzorce, a później stopniowo eliminować je ze swojego życia. Nie jest to łatwe, bo człowiekowi ciężko wyjść poza swoją strefę komfortu, w której czuje się bezpiecznie. Nawet jeśli jego zachowania są niewłaściwe lub ranią inne osoby. Przebieg terapii poznawczo-behawioralnej Terapia ta wyróżnia się tym, że nie sięga do przeszłości. Problemy rozpatruje się na bieżąco, nie szukając ich podłoża w dzieciństwie czy przykrych doświadczeniach. Wizyty w gabinecie terapeutycznym odbywają się raz albo dwa razy w tygodniu i trwają zazwyczaj godzinę. Terapeuta wysłuchuje kłopotów pacjenta i próbuje pomóc mu znaleźć rozwiązanie danych sytuacji. Zadaje mu wiele pytań, stosując tzw. dialog sokratejski, który ma zmusić pacjenta do myślenia i do samodzielnego odnalezienia rozwiązania problemu. Pacjent i terapeuta zastanawiają się też, jaki bodziec wywołał dane zachowanie klienta, co on wtedy czuł, jakie nim targały emocje oraz jakie te czynniki wywołały działanie. Odszukanie tych trzech składowych (myśli, emocji, działań) pomaga rozwiązać problem, z którym pacjent przyszedł do terapeuty. Dzięki takiemu podejściu terapeuta może bardzo szybko pomóc swojemu klientowi. Problem – analiza – rozwiązanie, problem – analiza – rozwiązanie – proces terapii jest przyspieszony, a sama terapia trwa dużo krócej niż inne. od 6 tygodni do 6 miesięcy. Warto zestawić te dane z innymi rodzajami psychoterapii, które mogą trwać lata. Czytaj też:Atak paniki – objawy. Sposoby radzenia sobie z napadami lęku Cechy terapii CBT analizuje myśli, emocje i działanie pacjenta skupia się na tym, co tu i teraz zakłada, że sposób myślenia klienta świadczy o jego przeżyciach szuka bodźców, które wywołują powtarzalne schematy reakcji nie rozpatruje przeszłości nie odwołuje się do przeżyć z odległych czasów nie rozpatruje przyczyn zjawisk w dzieciństwie czy wychowaniu zakłada część behawioralną, która ma nauczyć pacjenta nowych reakcji Kto może skorzystać z terapii CBT? Terapia CBT zalecana jest w przypadku leczenia: zaburzeń lękowych depresji depresji poporodowej nerwic fobii anoreksji bulimii schizofrenii stresu pourazowego Skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej Terapia ta oceniana jest przez specjalistów jako najskuteczniejsza forma leczenia zaburzeń. Jest też najlepiej przebadana, trwa stosunkowo krótko i pozwala uzyskać szybkie efekty – z tego powodu często jest zalecana pacjentom. Warto jednak pamiętać o tym, że za efekty odpowiada nie terapeuta ani metoda sama w sobie, ale współpraca pacjenta z terapeutą. Powinien on wypracować z nim dobry kontakt i zaufać mu w procesie terapeutycznym, a następnie wypracowane na terapii rozwiązania wdrożyć w codziennym życiu. Wtedy CBT rzeczywiście pomoże mu rozwiązać problemy. Czytaj też:Na psychoterapii nie uzyskamy porady, czy się rozwieść, czy odejść z pracy

terapia poznawczo behawioralna na czym polega